historia psa

meg · Wysłany: Pon 11:33, 19 Mar 2007 Temat postu: historia psa

Historia :

Przecież wilk wilkowi nierówny ! Oddawien dawna na naszej Ziemi żyły rozmaite gatunki , którychprzedstawiciele zewnętrznie bardzo się między sobą różnili . Wielu znich już nie ma , inne są zagrożone wymarciem . Na pewno nie było tak ,że całemu psiemu rodowi początek dała jedna wilcza rodzina . W wielumiejscach na świecie , upełnie niezależnie od siebie , oddalone otysiące kilometrów i setki lat , następowało przekształcenie się wilkadrapieżnika w "wilka domowego" ,a następnie - w psa domowego .Stopniowe przekształcenie dzikich zwierząt w zwierzęta domowe ,dokonywano świadomie w celu pozyskiwania ich mleka idp. , nosi nazwęudomowienia . W przypadku psa , który spełnia zadania inne niżhodowlane , mówimy o oswojeniu . Trudno dziś powiedzieć , kiedydokładnie nastąpiło oswojenie psa . Wszystko zaczęło się prawdopodobnieok. 15 000 lat temu . Ówcześni ludzie żywili się tym , cozdołaliolować . Wiecznie głodne wilki nie traktowały przyjaźnie ludziz tej epoki . Byli oni bowiem groźnymi przeciwnikami w walce oporzywienie . Pomimo to wrogie stosunki między człowiekiem i wilkiem wkońcu przekształciły się w stosunki partnerskie z korzyścią dla obustron . Dzięki temu pies jest dziś najwierniejszym przyjacielemczłowieka .

* * *

Użadnego innego udomowionego zwierzęcia nie znajdziemy takich różnicpomiędzy poszczególnymi osobnikami , jak właśnie u psa . Zróżnicowanieto widać szczególnie wyraźnie podczas dużych , międzynarodowych wystawkynologicznych . Ta rozmaitość mogłaby sugerować , że pies miał wieluprzodków . Niegdyś , z uwagi na niektóre cechy budowy oraz umaszczeniew kolorze piasku , uważano szakala za przodka azjatyckich odmiancharta. Pochodzenie innych ras wyprowadzano od lisa , kojota lub hieny. W starożytności utrzymywano nawet , że pies pochodzi od tygrysa .Dopiero współcześni zoologowie doszli do wniosku , że pies ma tylkojednego przodka - wilka . Większość dowodów opiera się na interpretacjirysunków naskalnych i innych odkryciach archeologicznych . Istniejewszak - że jeden dowód niepodważalny - żywy i jak najbardziejwspółczesny . W instytucie zoologicznym w niemieckim mieście Kilonia napoczątku lat 70. udało się skrzyżować psy i wilki . Szczęnięta , któreprzyszły na świat , również były później zdolne , żeby mieć dzieci .Jeśli potomstwo ma mieć małe , krzyżować można wyłącznie osobnikinależące do gatunków blisko ze sobą spokrewnionych , czyli takich ,których informacje genetyczne są w wysokim stopniu zgodne . Naukowcy zKilonii nazwali te zwierzęta puwo ( od słów PUdel o WOlf , czyli pudeli wilk ). Wyniki krzyżówki były bardzo ciekawe z naukowego punktuwidzenia , ponieważ badania potomstwa dostarczyły róznież wieluinformacji na temat zachowań psów i wilków . Puwo , zewnętrznie podobnezarówno do psa , jak i do wilka , charakterem przypominały raczej wilka. Były płochliwe , nieufne , bojaźliwe i na początku nie dawały siędotknąć swoim opiekunom . Nie wykazywały też żadnej ochoty na zawarcieprzyjaźni z człowiekiem , czego oczekujemy od psa . Fakt ten skłaniaraczej do ograniczania eksperymentów z "wilczą krwią" .

Żródło : Książka pt. "Psy"

* * * Też historia psa , ale innego autora Smile

* * *

Pochodzeniapsa od dawien dawna budziło duże zainteresowanie. Było ono, i jestnadal, problemem ciekawym i trudnym do rozwiązania. Nie można bowiemjednoznacznie określić czasu, kiedy po raz pierwszy przy boku człowiekapojawił się jego wierny towarzysz . Badania archeologiczne i studia wwykopaliskach sięgających kilka milionów lat wstecz wskazują, żewszędzie tam, gdzie istniały ślady pierwotnego człowieka spotykamyrównież ślady psa. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że pies byłjednym z pierwszych zwierząt oswojonych przez człowieka. Jakkolwiek,ówczesny poziom rozwoju człowieka wyklucza prawdopodobieństwoświadomego działania mającego na celu oswajanie dzikich zwierząt.Według prof. Malsburga udomowienie psa mogło nastąpić wówczas, gdyhordy psów nęcone zapachem krwi zwierząt upolowanych przez człowieka,krążyły gromadnie koło koczowisk ludzkich, cierpliwie oczekując naresztki jedzenia. To dobrowolne zbliżenie się psa do koczowiskapierwotnego człowieka wiązało się ze świadczeniem wzajemnych usług. Wzamian za pożywienie i możliwość schronienia się w jaskini piesoczyszczał otoczenie z pozostałości po zwierzętach spożywanych przezczłowieka. Ostrzegał przed niebezpieczeństwem w wypadkach zbliżania sięwielkiego zwierza stanowiącego zagrożenie i dla psa i człowieka, przedktórym razem chowali się w jaskini. Wreszcie towarzysząc człowiekowi,oczywiście w pewnym od niego oddaleniu, w jego zapędach łowieckich,pies w nadziei na udział przy podziale łupu, potrafił zwietrzyćniedostrzegalny dla człowieka trop zwierzyny i poprowadzić go jejśladem. Stopniowo dziki pies poznawał człowieka coraz lepiej i nabierałdo niego zaufana, człowiek zaś, widząc użyteczność psa chętnie widziałgo przy sobie. Wieloletnie bliskie współżycie człowieka z psem,spowodowało, że ten ostatni uzyskał ucho tak wrażliwe na artykułowanąmowę, że niezwykle łatwo uczy się rozumieć mowę ludzką w granicachwłaściwego mu kręgu wyobrażeń. Z upływem czasu powstała u niego zdolność do odczuwania przywiązania do ludzi, wdzięczności itd. - uczućdawniej mu obcych. W życiu pierwotnego człowieka pies - jego wiernyprzyjaciel i pomocnik odegrał wielką rolę. Pomógł mu przezwyciężaćprzeciwności przyrody, walczyć z dzikimi zwierzętami, strzec ubogiegomienia. Wspaniały aparat węchu również oddał na służbę człowiekowi . Wmiarę doskonalenia się sił wytwórczych i rozwoju społeczeństwaludzkiego zainteresowanie psem ze strony człowieka wzrosło. Rola psa wcoraz bardziej skomplikowanym życiu ludzkim nie ograniczała się dostróżowania, obrony i udziału w łowach, lecz zataczała coraz szerszekręgi. W miarę postępu cywilizacji zaczął się okres walk i wojen, a psazaczęto wykorzystywać jako bezwolną broń. Cyrus prowadził całe hardypsów na wyprawy wojenne. W bitwie pod Salaminą psy były wypuszczane zprzymocowanymi do obroży kosami szerząc panikę i popłoch w oddziałachkawalerii wroga. Brały również udział w wojnach napoleońskich,kolonizacji wieku XV - XIX, były wykorzystywane do ścigania zbiegłych zplantacji murzynów. Rola jaką przypisano psom w Szwajcarii stanowiła wtym burzliwym okresie dziejów wyjątek. Od setek lat do dniadzisiejszego psy bernardyny pełnią służbę ratowniczą wyszukując wgórach zmarzniętych podróżników. Podczas II wojny światowej pies wrękach oprawców hitlerowskich zapisał nader niechlubną kartę. Stosowanybył do łapanek i,do znęcania się i mordowania w bezlitosny sposób.Obecnie człowiek wykorzystuje psa na różne sposoby: do stróżowania,jako przewodnika, ratownika, myśliwego, obrońcę, tropiciela.Wielokrotnie nos psa okazuje się lepszy od najbardziej zaawansowanychtechnologicznie detektorów. Używany na co dzień w policji, wojsku orazna przejściach granicznych jest niezastąpionym narzędziem pracy ijednocześnie skuteczną bronią w nierównej walce z ludźmi łamiącymiprawo. Wyróżniamy około czterystu ras, i chociaż psy zasadniczo różnąsię tak wielkością, jak i kształtem, to wszystkie powtarzają ten samtyp budowy, niezbyt odległy od swoich prymitywnych przodków. Sąodporne, łatwo adaptują się do otaczających je warunków i szybkoprzywiązują się do człowieka. Tak duża liczba różnych ras oznacza, żezawsze znajdzie się coś dla siebie, bez względu na swój gust,przyzwyczajenia, warunki mieszkaniowe i zawartość portfela. Niezależnieod tego czy wybierasz olbrzyma czy minia turkę, zwierzę z rodowodembądź mieszańca, atletę czy psa kanapowego możesz być pewien, że jeślitraktujesz zwierzę z troską i zrozumieniem - stokrotnie odwzajemni ciserdeczność swym towarzystwem i uczuciem. A może nawet stanie się twoimnajlepszym przyjacielem.